1. Γέννηση - σταδιοδρομία
Ο μετέπειτα πατριάρχης Θεόδωρος Β΄, ο επιλεγόμενος «Ειρηνικός», γνωστός και ως Κωπάς ή Κουπάς, έλαβε το 1198 από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Γ΄ Άγγελο (1195-1203) το αξίωμα του επί του κανικλείου, το οποίο διατήρησε σε όλη τη διάρκεια της βασιλείας του τελευταίου, ενώ την ίδια περίοδο έφερε και τον τίτλο του πανσέβαστου σεβαστού. Το 1204, μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους, κατέφυγε στην επικράτεια της Μικράς Ασίας, όπου εκάρη μοναχός.
Μετά το 1209 ανέλαβε χαρτοφύλακας του ανασυγκροτημένου στη Νίκαια-Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως. Την ίδια περίοδο έλαβε από τον αυτοκράτορα Νικαίας, τον Θεόδωρο Α΄ Λάσκαρι (1208-1222), το τιμητικό αξίωμα του υπάτου των φιλοσόφων.
2. Η πατριαρχία και το τέλος του Θεοδώρου Β΄
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1214 ο Θεόδωρος Β΄ εκλέχθηκε από τη σύνοδο των ιεραρχών πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. 1 θητεία του στον πατριαρχικό θρόνο χαρακτηρίστηκε από τις αντιλατινικές του θέσεις. Στο πλαίσιο αυτών των ιδεολογικών του πεποιθήσεων, ο Θεόδωρος Β΄ (Ειρηνικός) απέστειλε εγκύκλιο επιστολή στους ορθόδοξους κληρικούς της Κωνσταντινούπολης με την οποία ανήγγειλε την εκλογή του στον πατριαρχικό θρόνο και ταυτόχρονα αποκήρυξε όσους προέβαιναν σε αναγνώριση της ανωτερότητας του Πάπα ή του λατινικού πατριαρχείου που ήταν εγκατεστημένο στην Κωνσταντινούπολη.2
Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Θεόδωρος Β΄ (Ειρηνικός) πέθανε στις 31 Ιανουαρίου του έτους 1216. Σώζονται μία σφραγίδα του και δύο επιστολές που του απηύθυνε ο Μιχαήλ Χωνιάτης.
1. Παλαιότερα η πατριαρχεία του Θεόδωρου Β΄ Ειρηνικού χρονολογείτο στο διάστημα 1213-1215 βλ. Γεδεών Μ., Πατριαρχικοί Πίνακες. Ειδήσεις ιστορικαί, βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ΄ του από Θεσσαλονίκης 36–1884, Κωνσταντινούπολη 1885-1890, σελ. 381-382, Για την σχετικά πιο πρόσφατη έρευνα βλ. Laurent V., "La chronologie des Patriarches de Constantinople au XIIIe s. (1208-1309)", Revue des Études Byzantines, 27, 1969, 129-150
2. Φειδάς Ι., Εκκλησιαστική Ιστορία τ. B. Από την Εικονομαχία μέχρι τη Μεταρρύθμιση, Αθήνα 1992, σελ. 584.