|
|
|
|
|
Παραθέματα
|
|
Ο Βυζαντινός ιστορικός Νικηφόρος εξιστορεί τη σύναψη της συνθήκης ειρήνης του 678 μεταξύ Βυζαντινών και Αράβων
ὁ δὲ τῶν Σαρακηνῶν βασιλεὺς τὸ τοῦ στόλου ἀκούσας δυστύχημα πρέσβεις ἀποστέλλει πρὸς Κωνσταντῖνον ὡς σπεισόμενος πρὸς αὐτὸν ἐπὶ τελέσμασιν ἐνιαυσίοις. ὁ δὲ τούτους δεξάμενος καὶ τὰ δηλωθέντα ἀκηκοὼς συνεκπέμπει αὐτοῖς Ἰωάννην τὸν πατρίκιον, τὸ ἐπίκλην Πιτζιγαύδιον, πολυπειρίᾳ καὶ φρονήσει διαφέροντα, ὡς τὰ ἐπὶ τῇ εἰρήνῃ διαλεχθησόμενον· ὃς πρὸς τὰ τῶν Σαρακηνῶν γενόμενος ἤθη συμβαίνει τε αὐτοῖς ὅρκοις τὴν εἰρήνην βεβαιωσάμενος ἐπὶ τριάκοντα ἔτεσιν, ὥστε παρέχεσθαι ῾Ρωμαίοις ὑπὸ τῶν Σαρακηνῶν ἀνὰ ἔτoς ποσότητα χρυσίου τρεῖς χιλιάδας ἄνδρας τε αἰχμαλώτους πεντήκοντα καὶ ἵππους πεντήκοντα.
[Ακούγοντας τη συμφορά που έπληξε το στόλο, ο χαλίφης των Αράβων στέλνει πρεσβευτές στον Κωνσταντίνο για να συνάψει συνθήκη ειρήνης καταβάλλοντας ετήσιο φόρο στους Βυζαντινούς. Ο Κωνσταντίνος δέχτηκε τους απεσταλμένους και άκουσε όσα είχαν να του πουν. Με τη σειρά του στέλνει πίσω με τους πρεσβευτές τον πατρίκιο Ιωάννη Πιτζιγαύδιο, ξεχωριστό για την πείρα και τη σύνεση, για να συζητήσει περί ειρήνης. Φτάνοντας στη χώρα των Αράβων, αυτός συμφωνεί μαζί τους και επικυρώνει με όρκους τη συνθήκη ειρήνης με διάρκεια 30 έτη και υπό τον όρο οι Άραβες να καταβάλλουν ετησίως στους Βυζαντινούς τρεις χιλιάδες σε χρυσό, 50 αιχμαλώτους και 50 ίππους.]
Νικηφόρος Πατριάρχης, Ιστορία Σύντομος, C. Mango (επιμ.), Nikephoros, Patriarch of Constantinople, Short History (Corpus Fontium Historiae Byzantinae 13, Washington, D.C. 1990), 34.21-31.
Περιγραφή της συνθήκης ειρήνης του 678 από τον λόγιο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ' Πορφυρογέννητο
Ἰστέον, ὅτι πρὸς τῇ τελευτῇ Μαυίου, τῶν Ἀράβων ἀρχηγοῦ, εἰσῆλθον οἱ Μαρδαΐται εἰς τὸν Λίβανον, καὶ ἐκράτησαν ἀπὸ τοῦ Μαύρου ὄρους ἕως τῆς ἁγίας πόλεως, καὶ ἐχειρώσαντο τὰς τοῦ Λιβάνου περιωπάς· καὶ πολλοὶ δοῦλοι καὶ αὐτόχθονες πρὸς αὐτοὺς κατέφυγον, ὥστε δι’ ὀλίγου χρόνου εἰς πολλὰς χιλιάδας γενέσθαι. Kαὶ τοῦτο μαθὼν Μαυίας καὶ οἱ σύμβουλοι αὐτοῦ, ἐφοβήθησαν σφόδρα. Kαὶ ἀποστέλλει πρέσβεις πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνον ζητῶν εἰρήνην. Ἐπὶ ταύτῃ τῇ προφάσει πέμπεται παρὰ τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου, τοῦ ὀρθοδόξου, υἱοῦ τοῦ Πωγωνάτου, Ἰωάννης ὁ ἐπίκλην Πιτζηκαύδης. Τούτου δὲ καταλαβόντος ἐν Συρίᾳ, Μαυίας ἐδέξατο αὐτὸν μετὰ μεγάλης τιμῆς, καὶ συνεφωνήθη πρὸς ἀμφοτέρους ἔγγραφον γενέσθαι εἰρήνης μεθ’ ὅρκου λόγον ἐπὶ συμφώνου ἐτησίου πάκτου, παρέχεσθαι τῷ τῶν ῾Ρωμαίων βασιλεῖ παρὰ τῶν Ἀγαρηνῶν χρυσίου χιλιάδας τρεῖς καὶ ἄνδρας αἰχμαλώτους ω' καὶ ἵππους εὐγενεῖς ν'.
[Πρέπει να γνωρίζεις ότι, λίγο πριν από το θάνατο του Μωαβία, του αρχηγού των Αράβων, εισέβαλαν οι Μαρδαΐτες στον Λίβανο και κατέλαβαν την περιοχή από το Μαύρο Όρος έως την Ιερουσαλήμ και λεηλατούσαν την ύπαιθρο του Λιβάνου. Σε αυτούς κατέφυγαν και πολλοί δούλοι και ντόπιοι, με αποτέλεσμα σε μικρό χρονικό διάστημα να γίνουν πολλές χιλιάδες. Όταν το πληροφορήθηκαν αυτό ο Μωαβίας και οι σύμβουλοί του, φοβήθηκαν πολύ. Έστειλε, λοιπόν, πρεσβευτές στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ζητώντας ειρήνη. Ο τελευταίος έστειλε πίσω για το λόγο αυτό τον Ιωάννη Πιτζηκαύδη. Όταν αυτός έφτασε στη Συρία, ο Μωαβίας τον υποδέχθηκε με μεγάλες τιμές και συμφώνησαν να ανταλλάξουν έγγραφη συνθήκη ειρήνης βεβαιωμένη με όρκο, υπό τον όρο να καταβάλλουν ετησίως οι Άραβες στους Βυζαντινούς φόρο ύψους τριών χιλιάδων σε χρυσό, οκτακόσιους αιχμαλώτους και πενήντα ίππους.]
Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος, Προς τον ίδιον υιόν Ρωμανόν, Gy. Moravcsik – R. J. H. Jenkins (επιμ.), Constantine Porphyrogenitus, De Administrando Imperio2 (Corpus Fontium Historiae Byzantinae 1, Washington, D.C. 1967), 21.3-16.
Ο Βυζαντινός χρονογράφος Θεοφάνης περιγράφει τις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη συνθήκης ειρήνης το 678
Τούτῳ τῷ ἔτει εἰσῆλθον Μαρδαΐται εἰς τὸν Λίβανον καὶ ἐκράτησαν ἀπὸ τοῦ Μαύρου ὄρους ἕως τῆς ἁγίας πόλεως καὶ ἐχειρώσαντο τὰς τοῦ Λιβάνου περιωπάς. καὶ πολλοὶ δοῦλοι καὶ αἰχμάλωτοι καὶ αὐτόχθονες πρὸς αὐτοὺς κατέφυγον, ὥστε δι’ ὀλίγου χρόνου εἰς πολλὰς χιλιάδας γενέσθαι. καὶ ταῦτα μαθὼν Μαυΐας καὶ οἱ σύμβουλοι αὐτοῦ ἐφοβήθησαν σφόδρα συλλογισάμενοι, ὅτι τὸ βασίλειον τῶν ῾Ρωμαίων ὑπὸ θεοῦ φρουρεῖται. καὶ ἀποστέλλει πρέσβεις πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνον ζητῶν εἰρήνην, ὑποσχόμενος καὶ ἐτήσια τῷ βασιλεῖ παρέχειν πάκτα. ὁ δὲ βασιλεὺς τοὺς τοιούτους πρέσβεις δεξάμενος καὶ τὴν αἴτησιν αὐτῶν ἀκηκοὼς ἀπέστειλε σὺν αὐτοῖς ἐν Συρίᾳ Ἰωάννην τὸν πατρίκιον, τὸ ἐπίκλην Πιτζιγαῦδιν, ὡς ἀρχαιογενῆ τῆς πολιτείας καὶ πολύπειρον ὄντα καὶ μεγάλης ἀντεχόμενον φρονήσεως, ἐπὶ τὸ ἁρμοδίως διαλεχθῆναι τοῖς Ἄραψι καὶ τὰ τῆς εἰρήνης συμφωνῆσαι. τούτου δὲ καταλαβόντος ἐν Συρίᾳ, ὁ Μαυΐας σώρευμα πεποιηκὼς τῶν τε ἀμηραίων καὶ κορασηνῶν ἐδέξατο αὐτὸν μετὰ μεγάλης τιμῆς. πολλῶν οὖν ἀναμεταξὺ αὐτῶν εἰρηνικῶν λεχθέντων λόγων, συνεφωνήθη πρὸς ἑκατέρους ἔγγραφον γενέσθαι εἰρήνης μεθ’ ὅρκου λόγον ἐπὶ συμφώνου ἐτησίου πάκτου, παρέχεσθαι τῇ ῾Ρωμαϊκῇ πολιτείᾳ παρὰ τῶν Ἀγαρηνῶν χρυσίου χιλιάδας τρεῖς καὶ ἄνδρας αἰχμαλώτους ν' καὶ ἵππους εὐγενεῖς ν'. ταῦτα στοιχηθέντα μεταξὺ τῶν δύο μερῶν ἐπὶ χρόνους λ' φυλάττεσθαι πλατεῖαν εἰρήνην ἀνάμεσον ῾Ρωμαίων καὶ Ἀράβων <πεποίηκεν>. καὶ τῶν τοιούτων καθολικῶν δύο ἐγγράφων λόγων πρὸς ἀλλήλους μεθ’ ὅρκων γεγονότων καὶ ἀλλήλοις ἐπιδοθέντων, ὁ πολλαχῶς λεχθεὶς πανεύφημος ἀνὴρ πρὸς τὸν βασιλέα ὑπέστρεψε μετὰ καὶ δώρων πολλῶν.
[Το έτος αυτό εισέβαλαν οι Μαρδαΐτες στον Λίβανο και κατέλαβαν την περιοχή από το Μαύρο Όρος έως την Ιερουσαλήμ και λεηλατούσαν την ύπαιθρο του Λιβάνου. Σε αυτούς κατέφυγαν και πολλοί δούλοι, αιχμάλωτοι και ντόπιοι, με αποτέλεσμα σε μικρό χρονικό διάστημα να γίνουν πολλές χιλιάδες. Όταν το πληροφορήθηκαν αυτό ο Μωαβίας και οι σύμβουλοί του φοβήθηκαν πολύ, σκεπτόμενοι ότι η βυζαντινή αυτοκρατορία είναι θεοφρούρητη. Έστειλε, λοιπόν, πρεσβευτές στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ζητώντας ειρήνη, υποσχόμενος να καταβάλλει ετησίως φόρο στον αυτοκράτορα. Ο τελευταίος υποδέχθηκε τους πρεσβευτές και, αφού άκουσε το αίτημά τους, τους έστειλε πίσω στη Συρία μαζί με τον πατρίκιο Ιωάννη Πιτζιγαύδη, παλαίμαχο αξιωματούχο με πολλή πείρα και πάρα πολύ συνετό, για να διαπραγματευθεί με τους Άραβες και να συμφωνήσει για τη συνθήκη ειρήνης. Όταν αυτός έφτασε στη Συρία, ο Μωαβίας έκανε συγκέντρωση εμίρηδων και μελών της φυλής Κουραΰς και τον υποδέχθηκε με μεγάλες τιμές. Αφού συνομίλησαν πολύ για την ειρήνη, συμφώνησαν να ανταλλάξουν έγγραφη συνθήκη ειρήνης βεβαιωμένη με όρκο, υπό τον όρο να καταβάλλουν ετησίως οι Άραβες στους Βυζαντινούς φόρο ύψους τριών χιλιάδων σε χρυσό, πενήντα αιχμαλώτους και πενήντα καθαρόαιμους ίππους. Αφού τα δύο μέρη συμφώνησαν η συνθήκη να έχει διάρκεια τριάντα ετών, γενική ειρήνη επικράτησε μεταξύ Βυζαντινών και Αράβων. Έχοντας ανταλλάξει τα έγγραφα της συνθήκης με τους Άραβες, αφού τα συνέταξαν και τα επιβεβαίωσαν ενόρκως, ο δοξασμένος εκείνος άνδρας, για τον οποίον έγινε μνεία πολλές φορές, επέστρεψε στον αυτοκράτορα φέρνοντας και πολλά δώρα.]
Θεοφάνης, Χρονογραφία, C. de Boor (επιμ.), Theophanis Chronographia (Leipzig 1883), 355.6-356.2.
|
|
|
|
|
|